gołębiarz (język polski)

wymowa:

​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

(1.1) hodowca gołębi

(1.2) miłośnik gołębi

(1.3) hist. w czasie II wojny światowej: niemiecki snajper strzelający z wysokości; zob. też gołębiarze w Wikipedii

rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy

(2.1) pot. ornit. zob. jastrząb gołębiarz

odmiana:

(1.1-3)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	gołębiarz	gołębiarze
dopełniacz	gołębiarza	gołębiarzy / rzad. gołębiarzów[1]
celownik	gołębiarzowi	gołębiarzom
biernik	gołębiarza	gołębiarzy / rzad. gołębiarzów
narzędnik	gołębiarzem	gołębiarzami
miejscownik	gołębiarzu	gołębiarzach
wołacz	gołębiarzu	gołębiarze

(2.1)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	gołębiarz	gołębiarze
dopełniacz	gołębiarza	gołębiarzy / rzad. gołębiarzów[2]
celownik	gołębiarzowi	gołębiarzom
biernik	gołębiarza	gołębiarze
narzędnik	gołębiarzem	gołębiarzami
miejscownik	gołębiarzu	gołębiarzach
wołacz	gołębiarzu	gołębiarze

przykłady:

(1.2) Wujek Jurek jest zapalonym gołębiarzem, a gołębnik to jego oczko w głowie.

składnia:

kolokacje:

(1.2) zapalony gołębiarz

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

(1.1) hodowca

(1.2) miłośnik

(1.3) snajper

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. gołąbeczka ż, gołąbeczek mzw, gołąb mzw, gołąbek mzw, gołębica ż, gołębię n, gołębnik mrz

przym. gołębi, gołębiowy, gołębiowaty, gołębiarski

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

tłumaczenia:

• baskijski: (1.2) usozale
• białoruski: (1.1) галубятнік m; (1.2) галубятнік m; (1.3) снайпер m; (2.1) ястраб вялікі m
• czeski: (1.1) holubář m; (1.2) holubář m
• rosyjski: (1.1) голубятник m; (1.2) голубятник m; (1.3) снайпер m, кукушка; (2.1) голубятник m
• słowacki: (1.1) holubiar m, holubár m; (1.2) holubiar m, holubár m

źródła: