glottochronologia (język polski)
- wymowa:
-
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj żeński
- (1.1) jęz. metoda przybliżonego określania czasu rozpadu prajęzyka jakiejś rodziny na odrębne języki[1]; zob. też datowanie lingwistyczne w Wikipedii
- odmiana:
- przykłady:
- składnia:
- kolokacje:
- synonimy:
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- uwagi:
- tłumaczenia:
- angielski: (1.1) glottochronology
- bułgarski: (1.1) глотохронология ż
- estoński: (1.1) glotokronoloogia
- francuski: (1.1) glottochronologie ż
- galicyjski: (1.1) glotocronoloxía ż
- niemiecki: (1.1) Glottochronologie ż
- ormiański: (1.1) լեզվաժամանակագրություն (lezvažamanakagrutʿyun)
- portugalski: (1.1) glotocronologia ż
- rosyjski: (1.1) глоттохронология ż
- włoski: (1.1) glottocronologia ż
- źródła:
- ↑
Słownik języka polskiego, Wydawnictwo Naukowe PWN.
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.