glanc (język polski)
- wymowa:
- IPA: [ɡlãnʦ̑], AS: [glãnc], zjawiska fonetyczne: nazal.
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
- (1.1) pot. połysk[1][2][3]
- (1.2) gw. (Poznań)[3] lukier w przypadku szneki z glancem
- odmiana:
- (1.1)
przypadek liczba pojedyncza mianownik glanc dopełniacz glancu celownik glancowi biernik glanc narzędnik glancem miejscownik glancu wołacz glancu - przykłady:
- (1.1) Wypastuj buty, bo straciły glanc.
- składnia:
- kolokacje:
- (1.1) mieć / stracić glanc
- synonimy:
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- rzecz. glancowanie n
- czas. glancować ndk.
- związki frazeologiczne:
- na glanc
- etymologia:
- niem. Glanz → połysk, blask
- uwagi:
- inna pisownia: glans
- tłumaczenia:
- (1.1) zobacz listę tłumaczeń w haśle: połysk
- (1.2) zobacz listę tłumaczeń w haśle: lukier
- źródła:
- ↑ Hasło „glanc” w: Uniwersalny słownik języka polskiego, red. Stanisław Dubisz i Elżbieta Sobol, Wydawnictwo Naukowe PWN.
- ↑ Hasła „glanc”, „glans” w: Słownik języka polskiego, red. Jan Karłowicz, Adam Kryński, Władysław Niedźwiedzki, t. I: A-G, Warszawa 1900–1927, s. 831-832.
- 1 2 Hasło „glanc” w: Słownik gwary miejskiej Poznania, red. Monika Gruchmanowa i Bogdan Walczak, Wydawnictwo Naukowe PWN.
glanc (język czeski)
- wymowa:
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj męski nieżywotny
- (1.1) pot. przest. glanc, połysk, blask
- odmiana:
- (1.1)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik glanc glancy dopełniacz glancu glanců celownik glancu glancům biernik glanc glancy wołacz glance glancy miejscownik glancu glancech narzędnik glancem glancy - przykłady:
- składnia:
- kolokacje:
- synonimy:
- (1.1) lesk
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- uwagi:
- źródła:
glanc (język wilamowski)
- zapisy w ortografiach alternatywnych:
- glaonc
- wymowa:
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj męski
- (1.1) błyszczenie, błysk, blask[1]
- (1.2) połysk, blask[2]
- odmiana:
- przykłady:
- składnia:
- kolokacje:
- synonimy:
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- czas. glanca
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- uwagi:
- źródła:
- ↑ Hermann Mojmir, Wörterbuch der deutschen Mundart von Wilamowice, cz. A-R, Polska Akademja Umiejętności, Kraków 1930‒1936, s. 159.
- ↑ Józef Latosiński, Monografia miasteczka Wilamowic: na podstawie źródeł autentycznych: z ilustracyami i mapką, Drukarnia Literacka pod zarządem L. K. Górskiego, Kraków 1909.
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.