gaworzyć (język polski)

wymowa:
znaczenia:

czasownik

(1.1) pot. o niemowlętach: wydawać pierwsze dźwięki, będące zalążkiem mowy artykułowanej[1]
(1.2) przest. gwarzyć, gawędzić, mówić, rozprawiać[1]
odmiana:
(1.1-2) koniugacja VIb
przykłady:
(1.1) Była córką uczonego filologa, więc wcześnie uwzięła się kwilić i gaworzyć; przyznaję, zupełnie na jej punkcie zwariowaliśmy[2].
składnia:
kolokacje:
synonimy:
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. gaworzenie n
przysł. gwarno
związki frazeologiczne:
etymologia:
uwagi:
tłumaczenia:
źródła:
  1. 1 2 publikacja w otwartym dostępie – możesz ją przeczytać Hasło „gaworzyć” w: Słownik języka polskiego pod redakcją Witolda Doroszewskiego, Wydawnictwo Naukowe PWN.
  2. Elżbieta Cichla-Czarniawska, Ogrody i złomowiska Opowiadania, 2005, Narodowy Korpus Języka Polskiego.
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.