gönül (język turecki)

wymowa:
IPA: [ɟɶnyl]
​
znaczenia:

rzeczownik

(1.1) serce (jako siedlisko uczuć)[1]
(1.2) przen. pragnienie, życzenie, chęć[1]
odmiana:
(1.1-2) gönül – gönlü
przykłady:
składnia:
kolokacje:
synonimy:
(1.1) kalp, yürek
(1.2) dilek, istek
antonimy:
hiperonimy:
(1.2) duygu
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
związki frazeologiczne:
gönül yarası → ból serca, żal; męki miłości[1]
gönül rahatlığı → spokój ducha[1]
gönül almak → radować, uszczęśliwiać; pocieszać; zdobywać serce (czyjeś)[1]
gönül vermek → zakochiwać się, przywiązywać się całym sercem[1]
etymologia:
osm. گوڭل (gönül) → serce < praturk. *köŋ′ül, utworzone od czasownika praturk. *köŋ- → oczekiwać, znosić, wytrzymywać lub rzeczownika praturk. *kȫŋ → pierś, serce, chęć, wola, umysł[2]
uwagi:
źródła:
  1. 1 2 3 4 5 6 Maria Kozłowska, Słownik turecko-polski. Türkçe-Lehçe sözlük, eMKa, Warszawa 2006, ISBN 978-83-923825-0-8.
  2. ↑ publikacja w otwartym dostępie – możesz ją przeczytać Hasło „гөңүл” w: Этимологический словарь тюркских языков, red. Эрванд Владимирович Севортян i in., t. III, Наука i in., Moskwa 1974–, s. 75-77.
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.