forigi (esperanto)

morfologia:

for•ig•i

wymowa:

​

znaczenia:

czasownik

(1.1) usuwać, usunąć, oddalać, odprawić, wyrzucać (zabrać coś lub kogoś z jakiegoś miejsca)

(1.2) usuwać, usunąć, uchylić, pozbyć się, zetrzeć (powodować zniknięcie lub zlikwidowanie czegoś)

odmiana:

(1.1-2)

 

tempo	vortformo	aktiva participo	pasiva participo
nuna	forigas	foriganta	forigata
pasinta	forigis	foriginta	forigita
venonta	forigos	forigonta	forigota
kondicionalo	forigus
imperativo	forigu

przykłady:

(1.1) Li diris, ke vi volas forigi la pastrojn de la korto^[1]. → Mówił, że chcesz usunąć kapłanów ze dworu.

(1.1) Vinicius forigis ilin per la signo de la mano, do kvankam ili deziris danki kaj fali al liaj piedoj, ili foriris rapide^[2]. → Winicjiusz odprawił ich znakiem ręki, więc choć mieli ochotę dziękować i padać mu do nóg, odeszli spiesznie.

(1.2) La vojaĝo en la refreŝiga aero ne estis tute malfacila, kaj la abundeco de bestaro kaj akvo forigis la timon pri malsato kaj soifo^[3]. → Podróż w odświeżonym powietrzu nie była wcale uciążliwa, a obfitość zwierzyny i wody usuwała obawę głodu i pragnienia.

(1.2) Li estas vera sorĉisto, se li sukcesis tiel rapide forigi de la vizaĝo de la laca muljunulo maldolĉon kaj apation^[4]. → Musiał to być czarodziej prawdziwy, skoro potrafił w czasie tak krótkim zetrzeć z twarzy człowieka zmęczonego wyraz apatii i skwaszenia.

składnia:

kolokacje:

(1.2) forigi makulo → usunąć plamę • forigi kuirejan odoron → pozbyć się kuchennego zapachu • forigi privilegiojn → uchylić przywileje

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. forigo

czas. foriĝi

wykrz. for

przysł. for

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

źródła: