fonetyczka (język polski)
- wymowa:
- IPA: [fɔ̃nɛˈtɨʧ̑ka], AS: [fõnetyčka], zjawiska fonetyczne: nazal.
-
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj żeński
- (1.1) kobieta zajmująca się fonetyką[1]
- odmiana:
- (1.1)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik fonetyczka fonetyczki dopełniacz fonetyczki fonetyczek celownik fonetyczce fonetyczkom biernik fonetyczkę fonetyczki narzędnik fonetyczką fonetyczkami miejscownik fonetyczce fonetyczkach wołacz fonetyczko fonetyczki - przykłady:
- składnia:
- kolokacje:
- synonimy:
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- rzecz. fonetyka ż, fonetyk mos
- przym. fonetyczny
- przysł. fonetycznie
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- uwagi:
- tłumaczenia:
- (1.1) dla języków niewyróżniających tu formy żeńskiej zobacz listę tłumaczeń w haśle: fonetyk
- bułgarski: (1.1) фонетичка ż
- źródła:
- ↑
Hasło „fonetyczka” w: Słownik języka polskiego pod redakcją Witolda Doroszewskiego, Wydawnictwo Naukowe PWN.
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.