flink

flink (język niemiecki)

przymiotnik

odmiana:

(1.1)

(zob. deklinacja przymiotnikowa)		liczba pojedyncza			liczba mnoga
przypadek	deklinacja	m	ż	n	m ż n
Nom.	słaba mieszana mocna	der flinke ein flinker flinker	die flinke eine flinke flinke	das flinke ein flinkes flinkes	die flinken flinken flinke
Gen.	słaba mieszana mocna	des flinken eines flinken flinken	der flinken einer flinken flinker	des flinken eines flinken flinken	der flinken flinken flinker
Dat.	słaba mieszana mocna	dem flinken einem flinken flinkem	der flinken einer flinken flinker	dem flinken einem flinken flinkem	den flinken flinken flinken
Akk.	słaba mieszana mocna	den flinken einen flinken flinken	die flinke eine flinke flinke	das flinke ein flinkes flinkes	die flinken flinken flinke

przykłady:

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. Flinkheit ż

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

źródła:

przymiotnik

(1.1) prędki i zwinny, szybki i zręczny (zwł. o palcach, rękach), żwawy
odmiana:: (1.1) flink, flinkt, flinka; st. wyższy flinkare; st. najwyższy flinkast
przykłady:
składnia:: (1.1) flink i / på något → szybki w czymś
kolokacje:: (1.1) flinka fingrar → zwinne palce • flink i fingrarna → zręczny w palcach • flink i benen → szybki w nogach
synonimy:: (1.1) rask, snabb, rapp, kvick, fingerfärdig, händig
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:: rzecz. flinkhet
związki frazeologiczne:
etymologia:
uwagi:
źródła:

This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.