fiancé (język angielski)
- wymowa:
- wymowa brytyjska
- homofon: fiancée
- znaczenia:
rzeczownik
- (1.1) narzeczony
- odmiana:
- przykłady:
- składnia:
- kolokacje:
- synonimy:
- (1.1) intended
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- rzecz. forma żeńska fiancée
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- uwagi:
- źródła:
fiancé (język francuski)
rzeczownik, rodzaj męski
- (1.1) narzeczony[1]
- odmiana:
- (1.1) lp fiancé; lm fiancés
- przykłady:
- składnia:
- kolokacje:
- (1.1) quasi-fiancé • ex-fiancé
- synonimy:
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- rzecz. fiançailles ż, fiancée ż
- rzecz. fiançailles
- czas. fiancer
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- uwagi:
- źródła:
- ↑ Jolanta Sikora Penazzi, Krystyna Sieroszewska, Popularny słownik francusko-polski polsko-francuski, Wiedza Powszechna, Warszawa 2010, ISBN 978-83-214-1462-1, s. 287.
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.