emploi (język polski)
- wymowa:
- (spolszczona) ‹ãplua›
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj nijaki
- (1.1) teatr. film. typ ról, w których specjalizuje się aktor
- odmiana:
- (1.1) nieodm.,
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik emploi emploi dopełniacz emploi emploi celownik emploi emploi biernik emploi emploi narzędnik emploi emploi miejscownik emploi emploi wołacz emploi emploi - przykłady:
- (1.1) Chichotliwa dziecinność i prawdziwa naiwność bohaterki jakoś mi nie pasuje do jej emploi wścibskiej i rezolutnej kobitki[1].
- składnia:
- kolokacje:
- (1.1) pasować / nie pasować do czyjegoś emploi
- synonimy:
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- franc. emploi → posada, zajęcie, użytek[2]
- uwagi:
- tłumaczenia:
- źródła:
- ↑ z Internetu
- ↑ Władysław Kopaliński, Słownik wyrazów obcych i zwrotów obcojęzycznych, De Agostini Polska.
emploi (język francuski)
rzeczownik, rodzaj męski
- (1.1) zatrudnienie, praca
- (1.2) użycie, użytek, zastosowanie
- (1.3) rola (w sztuce)
- odmiana:
- (1.1-3) lp emploi; lm emplois
- przykłady:
- składnia:
- kolokacje:
- (1.1) emploi du temps • demandeur d'emploi
- synonimy:
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- czas. employer
- rzecz. employé m
- związki frazeologiczne:
- avoir le physique de l'emploi
- etymologia:
- franc. employer[1]
- uwagi:
- źródła:
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.