empiryzm (język polski)
- wymowa:
- IPA: [ɛ̃mˈpʲirɨsm̥], AS: [ẽmpʹirysm̦], zjawiska fonetyczne: zmięk.• wygł.• nazal.
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
- (1.1) filoz. doktryna głosząca, że źródłem ludzkiego poznania są bodźce zmysłowe docierające ze świata zewnętrznego i wobec nich wszystkie idee, teorie są wtórne; zob. też empiryzm w Wikipedii
- odmiana:
- (1.1)
przypadek liczba pojedyncza mianownik empiryzm dopełniacz empiryzmu celownik empiryzmowi biernik empiryzm narzędnik empiryzmem miejscownik empiryzmie[1] wołacz empiryzmie[1] - przykłady:
- składnia:
- kolokacje:
- synonimy:
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- rzecz. empiryk m, empirysta m, empiria ż
- przym. empiryczny
- przysł. empirycznie
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- franc. empirisme[2]
- uwagi:
- por. sensualizm
- tłumaczenia:
- angielski: (1.1) empiricism
- białoruski: (1.1) эмпірызм m
- estoński: (1.1) empirism
- francuski: (1.1) empirisme
- hiszpański: (1.1) empirismo m
- portugalski: (1.1) empirismo
- rosyjski: (1.1) эмпиризм m
- słowacki: (1.1) empirizmus m
- ukraiński: (1.1) емпіризм m
- węgierski: (1.1) empirizmus
- włoski: (1.1) empirismo
- źródła:
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.