dziegciarz (język polski)
- wymowa:
- [uwaga 1] IPA: [ˈʥ̑ɛ̇cʨ̑aʃ], AS: [ʒ́ėḱćaš], zjawiska fonetyczne: zmięk.• utr. dźw.• wygł.• podw. art.
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
- (1.1) daw. rzem. człowiek zajmujący się wyrobem dziegciu, często też rozwożeniem go po wsiach oraz sprzedażą[1]
- odmiana:
- (1.1)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik dziegciarz dziegciarze dopełniacz dziegciarza dziegciarzy / rzad. dziegciarzów[2] celownik dziegciarzowi dziegciarzom biernik dziegciarza dziegciarzy / rzad. dziegciarzów narzędnik dziegciarzem dziegciarzami miejscownik dziegciarzu dziegciarzach wołacz dziegciarzu dziegciarze - przykłady:
- składnia:
- kolokacje:
- synonimy:
- (1.1) reg. śl. dziechcioł
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- rzecz. dziegieć m
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- pol. dziegieć + -arz
- uwagi:
- ↑ jeśli nie zaznaczono inaczej, jest to wersja odpowiadająca współczesnym standardom języka ogólnopolskiego
- tłumaczenia:
- źródła:
- ↑ Hasło „dziegciarz” w: Akademia Umiejętności, Materyały i prace Komisyi Językowej Akademii Umiejętności w Krakowie, Kraków 1913.
- ↑
Hasło „dziegciarz” w: Zygmunt Saloni, Włodzimierz Gruszczyński, Marcin Woliński, Robert Wołosz, Danuta Skowrońska, Zbigniew Bronk, Słownik gramatyczny języka polskiego — wersja online.
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.