dzięcielina (język polski)
dzięcielina (1.1.1)
dzięcielina (1.1.2)
.jpg.webp)
dzięcielina (1.2)
- wymowa:
- IPA: [ˌʥ̑ɛ̇̃ɲʨ̑ɛˈlʲĩna], AS: [ʒ́ė̃ńćelʹĩna], zjawiska fonetyczne: zmięk.• podw. art.• nazal.• asynch. ę • akc. pob.
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj żeński
- (1.1) bot. pot. regionalna nazwa kilku różnych roślin motylkowych, koniczyn
- (1.2) uprawa, pole obsiane którymkolwiek z gatunków dzięcieliny (1.1) lub pole po tej uprawie
- odmiana:
- (1.1-2)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik dzięcielina dzięcieliny dopełniacz dzięcieliny dzięcielin celownik dzięcielinie dzięcielinom biernik dzięcielinę dzięcieliny narzędnik dzięcieliną dzięcielinami miejscownik dzięcielinie dzięcielinach wołacz dzięcielino dzięcieliny - przykłady:
- (1.2) Gdzie bursztynowy świerzop, gryka jak śnieg biała • Gdzie panieńskim rumieńcem dzięcielina pała[3].
- składnia:
- kolokacje:
- synonimy:
- (1.2) koniczysko
- antonimy:
- hiperonimy:
- (1.1) roślina
- (1.2) pole, uprawa
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- (1.1-2) prasł. *dętelina[4]
- uwagi:
- tłumaczenia:
- źródła:
- ↑ Gerald Wyżyński: Słownik botaniczno-ekonomiczny; Wilno
- ↑
Uniwersalny słownik języka polskiego, red. Stanisław Dubisz i Elżbieta Sobol, Wydawnictwo Naukowe PWN. - ↑ Adam Mickiewicz Pan Tadeusz, Inwokacja
- ↑ Franciszek Sławski (red.) Słownik prasłowiański, t. 3, Zakład Narodowy im. Ossolińskich, Wrocław-Kraków 1979, ISBN 830400464X, s. 100
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.