duchota (język polski)
- wymowa:
- IPA: [duˈxɔta], AS: [duχota]
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj żeński
- (1.1) pot. duszne, parne powietrze[1]
- odmiana:
- (1.1) blm,
przypadek liczba pojedyncza mianownik duchota dopełniacz duchoty celownik duchocie biernik duchotę narzędnik duchotą miejscownik duchocie wołacz duchoto - przykłady:
- składnia:
- kolokacje:
- synonimy:
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- rzecz. duch m, duszność ż
- przym. duszny
- przysł. duszno
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- od prasł. *duxota → duchota (1.1), woń, śmierdzące powietrze, powstałego w wyniku połączenia rzeczownika *duxъ (od tego pol. duch)[2] z przyrostkiem *-ota (od tego pol. -ota)
- por. białor. духата, czes. duchota, ros. духота, słń. duhota i ukr. духота
- uwagi:
- tłumaczenia:
- kataloński: (1.1) xafogor ż
- kazachski: (1.1) қапырық
- rosyjski: (1.1) духота ż
- źródła:
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.