doskwierać (język polski)

wymowa:
IPA: [dɔˈskfʲjɛraʨ̑], AS: [doskfʹi ̯erać], zjawiska fonetyczne: zmięk.utr. dźw.i  j 
znaczenia:

czasownik

(1.1) być uciążliwym, dawać się we znaki, męczyć, dokuczać
odmiana:
(1.1) koniugacja I
przykłady:
(1.1) Wszystkim uczestnikom wycieczki doskwierał nieznośny upał.
(1.1) Na starość zaczęła doskwierać mu samotność.
składnia:
kolokacje:
synonimy:
(1.1) dokuczać, nękać
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. doskwieranie n
związki frazeologiczne:
etymologia:
uwagi:
tłumaczenia:
źródła:
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.