doręczać (język polski)
- wymowa:
-
- znaczenia:
czasownik przechodni niedokonany (dk. doręczyć)
- (1.1) dostarczać do kogoś i oddawać do jego rąk; przekazywać osobiście
- odmiana:
- przykłady:
- składnia:
- kolokacje:
- synonimy:
- (1.1) dostarczać
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- rzecz. doręczanie n, doręczyciel mos
- czas. doręczyć dk.
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- uwagi:
- tłumaczenia:
- angielski: (1.1) deliver
- chiński standardowy: (1.1) 送 (sòng)
- francuski: (1.1) livrer
- hiszpański: (1.1) entregar
- niemiecki: (1.1) zustellen
- źródła:
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.