domofon (język polski)
domofon (1.1)
- wymowa:
- IPA: [dɔ̃ˈmɔfɔ̃n], AS: [dõmofõn], zjawiska fonetyczne: nazal.
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
- (1.1) urządzenie elektroniczne wykorzystywane w blokach mieszkalnych do komunikacji głosowej na małe odległości bez pośrednictwa centrali; zob. też domofon w Wikipedii
- odmiana:
- (1.1)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik domofon domofony dopełniacz domofonu domofonów celownik domofonowi domofonom biernik domofon domofony narzędnik domofonem domofonami miejscownik domofonie domofonach wołacz domofonie domofony - przykłady:
- składnia:
- kolokacje:
- (1.1) dzwonić na domofon • rozmawiać / gadać przez domofon • mówić / gadać do domofonu
- synonimy:
- (1.1) interkom
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- rzecz. domofonik mrz
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- (1.1) pol. domo- + fon
- uwagi:
- tłumaczenia:
- angielski: (1.1) entry phone, house telephone
- esperanto: (1.1) pordotelefono
- francuski: (1.1) interphone
- hiszpański: (1.1) portero automático m, telefonillo m, portero eléctrico m
- japoński: (1.1) インターホン
- litewski: (1.1) domofonas
- malajski: (1.1) interkom
- niderlandzki: (1.1) intercom
- niemiecki: (1.1) Intercom, Sprechanlage ż
- nowogrecki: (1.1) θυροτηλέφωνο n
- rosyjski: (1.1) домофон m
- węgierski: (1.1) kaputelefon
- włoski: (1.1) citofono m
- źródła:
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.