dodźgać (język polski)

wymowa:
znaczenia:

czasownik przechodni dokonany (ndk. brak)

(1.1) zabić umierającego człowieka lub zwierzę, uderzając czymś ostrym
odmiana:
(1.1) koniugacja I
przykłady:
(1.1) Kupiec padł. Stary mu poprawił raz, drugi, nożem dodźgał[1].
składnia:
kolokacje:
synonimy:
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
związki frazeologiczne:
etymologia:
pol. do- + dźgać
uwagi:
tłumaczenia:
źródła:
  1. Kazimierz Przerwa-Tetmajer, Orlice, „Na Skalnem Podhalu“, wyd. Gebethner i Wolff, Warszawa 1904.
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.