dialektyk (język polski)
- wymowa:
-
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
- (1.1) filoz. zwolennik teorii filozoficznej, która za nadrzędne prawo uznaje rozwój przez przeciwieństwa[1]
- (1.2) ktoś, kto umiejętnie posługuje się rozumowaniem, w którym wyciąga się wnioski ze sprzeczności[1]
- (1.3) pot. ktoś biegły w dyskusji
- odmiana:
- (1.1-3)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik dialektyk dialektycy dopełniacz dialektyka dialektyków celownik dialektykowi dialektykom biernik dialektyka dialektyków narzędnik dialektykiem dialektykami miejscownik dialektyku dialektykach wołacz dialektyku dialektycy - przykłady:
- składnia:
- kolokacje:
- synonimy:
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- rzecz. dialektyka ż
- przym. dialektyczny, dialektalny
- przysł. dialektycznie
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- uwagi:
- tłumaczenia:
- białoruski: (1.1) дыялектык m; (1.3) дыялектык m
- interlingua: (1.1) dialectico
- rosyjski: (1.1) диалектик m
- ukraiński: (1.1) діалектик m; (1.2) діалектик m
- włoski: (1.1) dialettico m; (1.3) dialettico m
- źródła:
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.