dezercja (język polski)
- wymowa:
-
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj żeński
- (1.1) ucieczka z wojska
- (1.2) odejście skądś, rezygnacja, odstąpienie
- odmiana:
- (1.1-2)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik dezercja dezercje dopełniacz dezercji dezercji / przest. dezercyj[1] celownik dezercji dezercjom biernik dezercję dezercje narzędnik dezercją dezercjami miejscownik dezercji dezercjach wołacz dezercjo dezercje - przykłady:
- składnia:
- kolokacje:
- synonimy:
- (1.2) rejterada
- antonimy:
- hiperonimy:
- (1.1) zbiegostwo
- (1.2) tchórzostwo, ucieczka
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- rzecz. dezerter m, dezerterstwo n, dezerterka ż
- czas. dezerterować ndk., zdezerterować dk.
- przym. dezerterski, dezercyjny
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- franc. désertion[2] < łac. desertio
- uwagi:
- tłumaczenia:
- angielski: (1.1) desertion; (1.2) defection
- arabski: (1.1) هرب ż
- baskijski: (1.1) desertzio
- białoruski: (1.1) дэзерцірства n; (1.2) дэзерцірства n
- czeski: (1.1) dezerce ż, zběhnutí n
- duński: (1.1) desertion w, desertering w
- esperanto: (1.1) dizerto
- francuski: (1.1) désertion ż
- gruziński: (1.1) დეზერტირობა
- hiszpański: (1.1) deserción ż
- niemiecki: (1.1) Fahnenflucht ż
- norweski (bokmål): (1.1) desertering m/ż
- norweski (nynorsk): (1.1) desertering ż
- rosyjski: (1.1) дезертирство n; (1.2) дезертирство n
- słowacki: (1.1) dezercia ż; (1.2) dezercia ż
- włoski: (1.1) diserzione ż; (1.2) diserzione ż
- źródła:
- ↑
Hasło „dezercja” w: Zygmunt Saloni, Włodzimierz Gruszczyński, Marcin Woliński, Robert Wołosz, Danuta Skowrońska, Zbigniew Bronk, Słownik gramatyczny języka polskiego — wersja online. - ↑
Hasło „dezercja” w: Uniwersalny słownik języka polskiego, red. Stanisław Dubisz i Elżbieta Sobol, Wydawnictwo Naukowe PWN.
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.