dżin (język polski)

wymowa:
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy lub męskoosobowy

(1.1) mit. duch w wierzeniach staroarabskich, powstały z czystego ognia albo też obłoku pary, który wpływa na losy ludzkie

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

(2.1) spoż. anglosaski alkohol gatunkowy o smaku i zapachu jałowca
odmiana:
(1.1)
(2.1)
przykłady:
składnia:
kolokacje:
synonimy:
(1.1) war. dżinn
(2.1) jałowcówka; war. gin, dżyn[3]
antonimy:
hiperonimy:
(1.1) demon, duch, duszek, istota
(2.1) alkohol, wódka
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. dżinn m
związki frazeologiczne:
etymologia:
(1.1) arab. جن
(2.1) ang. gin[3]niderl. genever
uwagi:
tłumaczenia:
źródła:
  1. Hasło „dżinn a. dżin” w: Wielki słownik poprawnej polszczyzny PWN, red. Andrzej Markowski, Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa 2004, ISBN 978-83-01-14198-1, s. 229.
  2. 1 2 3 publikacja w otwartym dostępie – możesz ją przeczytać Hasło „dżin” w: Zygmunt Saloni, Włodzimierz Gruszczyński, Marcin Woliński, Robert Wołosz, Danuta Skowrońska, Zbigniew Bronk, Słownik gramatyczny języka polskiego — wersja online.
  3. 1 2 Maciej E. Halbański, Leksykon sztuki kulinarnej, wydanie III, Wydawnictwo „Watra”, Warszawa 1987, s. 45.
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.