czekan (język polski)

czekan (1.1)

czekan (1.2)

wymowa:

IPA: [ˈʧ̑ɛkãn], AS: [čekãn], zjawiska fonetyczne: nazal. ​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

(1.1) wojsk. hist. broń drzewcowa w kształcie osadzonego na drzewcu niewielkiego toporka z młotkiem; zob. też czekan (broń) w Wikipedii

(1.2) sport. rodzaj laski zakończonej głowicą i kolcem, używanej w alpinizmie do rąbania stopni w śniegu i lodzie; zob. też czekan (wspinaczka) w Wikipedii

odmiana:

(1.1-2)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	czekan	czekany
dopełniacz	czekana[1]	czekanów
celownik	czekanowi	czekanom
biernik	czekan	czekany
narzędnik	czekanem	czekanami
miejscownik	czekanie	czekanach
wołacz	czekanie	czekany

przykłady:

(1.1) Nadto miewali husarze obuchy czyli czekany do rozbijania zbroi^[2].

składnia:

kolokacje:

synonimy:

(1.1) obuszek, obuch

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

(1.1) ostrze, okucie, smycz, trzonek, drzewce, stylisko, szpikulec

wyrazy pokrewne:

rzecz.

zdrobn. czekanik mrz

związki frazeologiczne:

etymologia:

ukr. чекан → 'młot bojowy' < st.rus. čekanъ^[3]

uwagi:

tłumaczenia:

• angielski: (1.2) ice axe
• baskijski: (1.2) piolet
• białoruski: (1.1) чакан m; (1.2) ледаруб m
• bułgarski: (1.2) пикел m
• francuski: (1.2) piolet
• hiszpański: (1.2) piolet m
• niemiecki: (1.2) Eispickel m
• rosyjski: (1.2) ледоруб m
• serbski: (1.2) цепин
• szwedzki: (1.2) isyxa w
• ukraiński: (1.1) чекан m; (1.2) льодоруб m
• włoski: (1.2) piccozza ż

źródła: