cytadela (język polski)
cytadela (1.1)
- wymowa:
- IPA: [ˌʦ̑ɨtaˈdɛla], AS: [cytadela], zjawiska fonetyczne: akc. pob.
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj żeński
- (1.1) wojsk. w starszych fortyfikacjach: samodzielna twierdza dominująca nad miastem lub prowincją; zob. też cytadela w Wikipedii
- odmiana:
- (1.1)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik cytadela cytadele dopełniacz cytadeli cytadel celownik cytadeli cytadelom biernik cytadelę cytadele narzędnik cytadelą cytadelami miejscownik cytadeli cytadelach wołacz cytadelo cytadele - przykłady:
- (1.1) Żołnierze perscy schronili się w dwóch nadmorskich cytadelach, zaopatrywanych drogą morską.[1]
- składnia:
- kolokacje:
- synonimy:
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- wł. cittadella[2]
- uwagi:
- tłumaczenia:
- angielski: (1.1) citadel
- arabski: (1.1) قلعة, قصبة
- baskijski: (1.1) gotorleku, zitadela
- białoruski: (1.1) цытадэль ż
- bułgarski: (1.1) цитадела ż
- duński: (1.1) citadel n
- esperanto: (1.1) citadelo
- hiszpański: (1.1) ciudadela ż
- interlingua: (1.1) citadella
- kataloński: (1.1) ciutadella ż
- litewski: (1.1) citadelė ż
- niemiecki: (1.1) Zitadelle ż
- rosyjski: (1.1) цитадель ż
- słowacki: (1.1) citadela ż
- ukraiński: (1.1) цитадель ż
- uzbecki: (1.1) shahriston
- źródła:
- ↑ Włodzimierz Sochacki: Imperium Aleksandra Macedońskiego (336-323 p.n.e.)
- ↑ Hasło „cytadela” w: Władysław Kopaliński, Słownik wyrazów obcych i zwrotów obcojęzycznych, De Agostini Polska.
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.