cynizm (język polski)

wymowa:
IPA: [ˈʦ̑ɨ̃ɲism̥], AS: [cńism̦], zjawiska fonetyczne: zmięk.wygł.nazal.
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

(1.1) wyzywające i lekceważące odnoszenie się do wartości moralnych, nieliczenie się z uczuciami i odczuciami innych
(1.2) filoz. zespół poglądów greckiej szkoły filozoficznej Antystenesa; zob. też filozofia cynicka w Wikipedii
odmiana:
(1.1-2)
przykłady:
(1.1) (…) odpychał nieprzezwyciężonym pociągiem do szyderstwa, bezwzględnym zaufaniem w samym sobie i pewnym, w cynizm wpadającym lekceważeniem wszystkiego i wszystkich na świecie.[2]
składnia:
kolokacje:
(1.1) mówić z cynizmem
synonimy:
(1.1) cyniczność
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. cyniczność ż, cynik m, cyniczka ż
przym. cyniczny, cynicki
przysł. cynicznie
związki frazeologiczne:
etymologia:
(1.2) Wyznawców tej filozofii przezywano psami (gr. Kynos).
uwagi:
tłumaczenia:
źródła:
  1. 1 2 Należy do grupy rzeczowników, w których końcówkę zapisywaną w Ms. i W. lp jako „-zmie” wymawia się alternatywnie jako „-zmie” albo „-źmie”.
  2. W. Łoziński: Zaklęty dwór
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.