compagnonnage (język francuski)

wymowa:
IPA: /kɔ̃.pa.ɲɔ.naʒ/
​ ​
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męski

(1.1) czeladnictwo[1]
(1.2) cech czeladników[1]
odmiana:
(1) lp compagnonnage; lm compagnonnages
przykłady:
składnia:
kolokacje:
synonimy:
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. compagnon
związki frazeologiczne:
etymologia:
uwagi:
źródła:
  1. 1 2 Elżbieta Pieńkos, Słownik terminologii ekonomicznej francusko-polski, Wiedza Powszechna, Warszawa 2008, ISBN 978-83-214-1187-3, s. 57.
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.