chociebuski (język polski)
- wymowa:
- IPA: [ˌxɔʨ̑ɛˈbusʲci], AS: [χoćebusʹḱi], zjawiska fonetyczne: zmięk.• akc. pob.
-
- znaczenia:
przymiotnik relacyjny
- (1.1) związany z Chociebużem[1]
- odmiana:
- (1.1)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mos/mzw mrz ż n mos nmos mianownik chociebuski chociebuska chociebuskie chociebuscy chociebuskie dopełniacz chociebuskiego chociebuskiej chociebuskiego chociebuskich celownik chociebuskiemu chociebuskiej chociebuskiemu chociebuskim biernik chociebuskiego chociebuski chociebuską chociebuskie chociebuskich chociebuskie narzędnik chociebuskim chociebuską chociebuskim chociebuskimi miejscownik chociebuskim chociebuskiej chociebuskim chociebuskich wołacz chociebuski chociebuska chociebuskie chociebuscy chociebuskie nie stopniuje się - przykłady:
- (1.1) Jubileuszowy rok zaczął się 1 stycznia z wielkim noworocznym koncertem i zakończył się 30 listopada ze świątecznym przedstawieniem w chociebuskim teatrze[2].
- składnia:
- kolokacje:
- synonimy:
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- rzecz. Chociebuż m, chociebużanin mos, chociebużanka ż
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- uwagi:
- tłumaczenia:
- czeski: (1.1) chotěbuzský
- dolnołużycki: (1.1) Chośebuski
- niemiecki: (1.1) Cottbuser
- źródła:
- ↑
Hasło „chociebuski” w: Wielki słownik ortograficzny, Wydawnictwo Naukowe PWN. - ↑ z Internetu
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.