carewicz (język polski)
- wymowa:
- IPA: [ʦ̑aˈrɛvʲiʧ̑], AS: [carevʹič], zjawiska fonetyczne: zmięk.
-
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
- (1.1) hist. syn cara
- odmiana:
- (1.1)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik carewicz carewicze dopełniacz carewicza carewiczów[1] celownik carewiczowi carewiczom biernik carewicza carewiczów[1] narzędnik carewiczem carewiczami miejscownik carewiczu carewiczach wołacz carewiczu carewicze - przykłady:
- składnia:
- kolokacje:
- synonimy:
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- rzecz. car m, caryca ż, carat mrz
- przym. carski, carewiczowy
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- uwagi:
- (1.1) formy D. i B. lm „carewiczy” są niepoprawne[1].
- tłumaczenia:
- angielski: (1.1) czarevich, tsarevich, tzarevich
- białoruski: (1.1) царэвіч m
- hiszpański: (1.1) zarévich m
- nowogrecki: (1.1) τσάρεβιτς m
- rosyjski: (1.1) царевич m
- węgierski: (1.1) cárevics
- źródła:
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.