busz (język polski)
busz (1.1)
- wymowa:
- IPA: [buʃ], AS: [buš]
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
- (1.1) gęste zarośla, charakterystyczne dla suchych obszarów podzwrotnikowych, głównie południowej Afryki, Australii, w mniejszej skali wschodniej Afryki i Ameryki Południowej, składające się z kolczastych krzewów; zob. też busz w Wikipedii
- odmiana:
- (1.1)
przypadek liczba pojedyncza mianownik busz dopełniacz buszu celownik buszowi biernik busz narzędnik buszem miejscownik buszu wołacz buszu - przykłady:
- (1.1) Zabłądził i przez trzy dni błąkał się po buszu.
- składnia:
- kolokacje:
- synonimy:
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- przym. buszowy
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- niem. Busch < ang. bush → krzak, zarośla[1]
- uwagi:
- tłumaczenia:
- źródła:
- ↑ Słownik zapożyczeń niemieckich w polszczyźnie, red. Marek Łaziński, Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa 2008, ISBN 978-83-01-15588-9, s. 42.
busz (język węgierski)
busz (1.1)
- wymowa:
- znaczenia:
rzeczownik
- (1.1) mot. autobus
- odmiana:
- przykłady:
- składnia:
- kolokacje:
- (1.1) autóbusz • buszállomás • buszgarázs • buszjegy • buszmegálló • buszpályaudvar • buszsáv • buszvezető • iskolabusz • trolibusz • vízibusz
- synonimy:
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- uwagi:
- źródła:
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.