buraczki (język polski)

buraczki (1.1)
wymowa:
IPA: [buˈraʧ̑ʲci], AS: [buračʹḱi], zjawiska fonetyczne: zmięk.
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj niemęskoosobowy, liczba mnoga

(1.1) kulin. dodatek w postaci tartych buraków ćwikłowych

rzeczownik, forma fleksyjna

(2.1) M., B. i W. lm od: buraczek
odmiana:
(1.1)
przykłady:
(1.1) Na obiad były mielone z buraczkami.
składnia:
kolokacje:
synonimy:
(1.1) buraki
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
zob. burak
związki frazeologiczne:
etymologia:
uwagi:
(1.1) zobacz też: Indeks: Polski - Jedzenie
tłumaczenia:
źródła:
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.