buckelig

buckelig (język niemiecki)

przymiotnik

odmiana:

(1.1-2)

(zob. deklinacja przymiotnikowa)		liczba pojedyncza			liczba mnoga
przypadek	deklinacja	m	ż	n	m ż n
Nom.	słaba mieszana mocna	der buckelige ein buckeliger buckeliger	die buckelige eine buckelige buckelige	das buckelige ein buckeliges buckeliges	die buckeligen buckeligen buckelige
Gen.	słaba mieszana mocna	des buckeligen eines buckeligen buckeligen	der buckeligen einer buckeligen buckeliger	des buckeligen eines buckeligen buckeligen	der buckeligen buckeligen buckeliger
Dat.	słaba mieszana mocna	dem buckeligen einem buckeligen buckeligem	der buckeligen einer buckeligen buckeliger	dem buckeligen einem buckeligen buckeligem	den buckeligen buckeligen buckeligen
Akk.	słaba mieszana mocna	den buckeligen einen buckeligen buckeligen	die buckelige eine buckelige buckelige	das buckelige ein buckeliges buckeliges	die buckeligen buckeligen buckelige

przykłady:

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. Buckel m

czas. buckeln

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

źródła:

This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.