bubulinus (język łaciński)
- wymowa:
- znaczenia:
przymiotnik
- (1.1) wołowy[1]
- odmiana:
- (1.1) būbulīn|us, ~a, ~um (deklinacja I-II)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga m ż n m ż n mianownik būbulīnus būbulīna būbulīnum būbulīnī būbulīnae būbulīna dopełniacz būbulīnī būbulīnae būbulīnī būbulīnōrum būbulīnārum būbulīnōrum celownik būbulīnō būbulīnae būbulīnō būbulīnīs biernik būbulīnum būbulīnam būbulīnum būbulīnōs būbulīnās būbulīna ablatyw būbulīnō būbulīnā būbulīnō būbulīnīs wołacz būbulīne būbulīna būbulīnum būbulīnī būbulīnae būbulīna - przykłady:
- składnia:
- kolokacje:
- synonimy:
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- rzecz. bos m/ż, bovicidium n, bovile n, bubalus m, bubile n, bovile n, Bubona ż, bubsequa m, bubula ż, bubulcarius m, bubulcus m
- przym. bovarius, bovillus, bovinus, bubulus
- przysł. bovatim
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- łac. bubulus + -inus
- uwagi:
- źródła:
- ↑ Słownik łacińsko-polski, tomy I-V, praca zbiorowa pod red. Mariana Plezi, Państwowe Wydawnictwo Naukowe, Warszawa 1959-1979, ISBN 8301009241.
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.