bovile (język łaciński)
- wymowa:
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj nijaki
- (1.1) zootechn. obora (dla wołów)
przymiotnik, forma fleksyjna
- (2.1) Nom., acc. i voc. n od: bovilis
- odmiana:
- (1) bovīle, bovīlis (deklinacja III, paradygmat II samogłoskowy)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik bovīle bovīlia dopełniacz bovīlis bovīlium celownik bovīlī bovīlibus biernik bovīle bovīlia ablatyw bovīli bovīlibus wołacz bovīle bovīlia - przykłady:
- składnia:
- kolokacje:
- synonimy:
- (1.1) bubile
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- rzecz. bos m/ż
- przym. bovilis
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- łac. bovī + -ile; źródłosłów dla wł. bovile
- uwagi:
- źródła:
bovile (język włoski)
- wymowa:
- IPA: /bo.ˈvi.le/
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj męski
- (1.1) zootechn. obora (dla wołów)
- odmiana:
- (1.1) lp bovile; lm bovili
- przykłady:
- składnia:
- kolokacje:
- synonimy:
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- rzecz. bove m, bovina ż, bovaro m, bovara ż
- przym. bovino
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- łac. bovile < łac. bos, bovis
- uwagi:
- źródła:
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.