boksować (język polski)

oni boksują się (2.1)
wymowa:
IPA: [bɔˈksɔvaʨ̑], AS: [boksovać]
znaczenia:

czasownik nieprzechodni niedokonany (dk. brak)

(1.1) zadawać ciosy pięściami
(1.2) uprawiać boks

czasownik zwrotny niedokonany boksować się (dk. brak)

(2.1) okładać się wzajemnie pięściami
(2.2) uprawiać boks
odmiana:
(1.1-2) koniugacja IV
(2.1-2) koniugacja IV
przykłady:
(1.1) Jedną z najczęściej stosowanych jest wyobrażenie sobie toksycznej osoby w postaci poduszki, którą możemy boksować, kopać i wykrzykiwać do niej wszystko, co nam przyjdzie na myśl[1].
(1.2) Uważam, że troszkę za dużo ci zawodnicy się lubią bić, a za mało boksować, bo boksowanie, a bicie to dwie różne rzeczy[2].
składnia:
kolokacje:
synonimy:
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. boks m, bokser m, bokserka ż, bokserki nmos, boksowanie n
czas. zaboksować dk., wyboksować dk.
przym. bokserski
związki frazeologiczne:
etymologia:
uwagi:
tłumaczenia:
źródła:
  1. Ewa Hurhal, Gazeta Ubezpieczeniowa, 28/02/2001, Narodowy Korpus Języka Polskiego.
  2. Andrzej Sarnowski, Dziennik Tczewski, 25/08/2000, Narodowy Korpus Języka Polskiego.
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.