boński (język polski)
- wymowa:
- IPA: [ˈbɔ̃j̃sʲci], AS: [bõĩ ̯sʹḱi], zjawiska fonetyczne: zmięk.• nazal.• rozs. artyk.
- znaczenia:
przymiotnik relacyjny
- (1.1) od Bonn
- odmiana:
- (1.1)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mos/mzw mrz ż n mos nmos mianownik boński bońska bońskie bońscy bońskie dopełniacz bońskiego bońskiej bońskiego bońskich celownik bońskiemu bońskiej bońskiemu bońskim biernik bońskiego boński bońską bońskie bońskich bońskie narzędnik bońskim bońską bońskim bońskimi miejscownik bońskim bońskiej bońskim bońskich wołacz boński bońska bońskie bońscy bońskie nie stopniuje się - przykłady:
- (1.1) To utwór napisany przez bońskiego, zupełnie już głuchego, geniusza w Linzu, jesienią 1812 roku[1].
- składnia:
- kolokacje:
- synonimy:
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- rzecz. bończyk mos, Bonn n, bonka ż
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- uwagi:
- tłumaczenia:
- czeski: (1.1) bonnský
- francuski: (1.1) bonnois
- niemiecki: (1.1) Bonner
- rosyjski: (1.1) боннский
- słowacki: (1.1) bonnský
- źródła:
- ↑ Wojciech Nentwig, Polska Głos Wielkopolski, 06/01/2006, Narodowy Korpus Języka Polskiego.
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.