bluźnierca (język polski)
- wymowa:
-
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
- (1.1) ten, kto bluźni; osoba urągająca świętościom
- odmiana:
- (1.1)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik bluźnierca bluźniercy dopełniacz bluźniercy bluźnierców celownik bluźniercy bluźniercom biernik bluźniercę bluźnierców narzędnik bluźniercą bluźniercami miejscownik bluźniercy bluźniercach wołacz bluźnierco bluźniercy depr. M. i W. lm: (te) bluźnierce[1] - przykłady:
- składnia:
- kolokacje:
- synonimy:
- (1.1) obrazoburca
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- rzecz. bluźnienie n, bluźnierstwo n
- czas. bluźnić ndk., zbluźnić dk.
- przym. bluźnierczy
- przysł. bluźnierczo
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- uwagi:
- tłumaczenia:
- angielski: (1.1) blasphemer
- białoruski: (1.1) блюзнер m, богазневажальнік m
- duński: (1.1) blasfemiker w
- francuski: (1.1) blasphémateur m
- hiszpański: (1.1) blasfemo m
- nowogrecki: (1.1) βλάσφημος m
- rosyjski: (1.1) богохульник m
- ukraiński: (1.1) блюзнір m
- włoski: (1.1) blasfemo m
- źródła:
- ↑
Hasło „bluźnierca” w: Zygmunt Saloni, Włodzimierz Gruszczyński, Marcin Woliński, Robert Wołosz, Danuta Skowrońska, Zbigniew Bronk, Słownik gramatyczny języka polskiego — wersja online.
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.