bisceoprice (język staroangielski)
- wymowa:
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj nijaki
- (1.1) kośc. biskupstwo, diecezja[1]
- odmiana:
- (1.1) ja-tematyczna;
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik bisċeoprīċe bisċeoprīċu dopełniacz bisċeoprīċe bisċeoprīċa celownik bisċeoprīċes bisċeoprīċum biernik bisċeoprīċe bisċeoprīċu - przykłady:
- składnia:
- kolokacje:
- synonimy:
- (1.1) bisċeopdōm
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- rzecz. bisċeop m
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- st.ang. bisċeop + -rīċe
- źródłosłów dla średnioang. bishoprich > ang. bishopric
- uwagi:
- inna pisownia: bisċoprīċe
- źródła:
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.