bimbrownik (język polski)
- wymowa:
- IPA: [bʲĩmˈbrɔvʲɲik], AS: [bʹĩmbrovʹńik], zjawiska fonetyczne: zmięk.• nazal.
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
- (1.1) osoba produkująca bimber lub handlująca nim
- odmiana:
- (1.1)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik bimbrownik bimbrownicy dopełniacz bimbrownika bimbrowników celownik bimbrownikowi bimbrownikom biernik bimbrownika bimbrowników narzędnik bimbrownikiem bimbrownikami miejscownik bimbrowniku bimbrownikach wołacz bimbrowniku bimbrownicy - przykłady:
- (1.1) Policjanci zatrzymali bimbrownika, który pokątnie wytwarzał alkohol i sprzedawał go nieletnim.[1]
- składnia:
- kolokacje:
- synonimy:
- antonimy:
- hiperonimy:
- (1.1) przestępca, handlarz, wytwórca
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- rzecz. bimber m, bimbrownia ż, bimbrownictwo n
- forma żeńska bimbrowniczka ż
- przym. bimbrowniczy, bimbrowy
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- uwagi:
- tłumaczenia:
- białoruski: (1.1) самагоншчык m
- rosyjski: (1.1) самогонщик m, самогоноварильщик m
- ukraiński: (1.1) самогонник m
- źródła:
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.