bewilder (język angielski)
czasownik
- (1.1) oszałamiać
- (1.2) zmieszać, wprawiać w zakłopotanie, zbijać z tropu
- odmiana:
- przykłady:
- składnia:
- kolokacje:
- synonimy:
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- rzecz. bewilderment
- przym. bewildered
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- uwagi:
- źródła:
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.