beszamel (język polski)
- wymowa:
- IPA: [bɛˈʃãmɛl], AS: [bešãmel], zjawiska fonetyczne: nazal.
-
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
- (1.1) kulin. gęsty sos przyrządzany z masła, mąki, jajek i mleka lub śmietany; zob. też beszamel w Wikipedii
- odmiana:
- (1.1) [1]
przypadek liczba pojedyncza mianownik beszamel dopełniacz beszamelu celownik beszamelowi biernik beszamel narzędnik beszamelem miejscownik beszamelu wołacz beszamelu - przykłady:
- (1.1) Steward dodał za dużo gałki muszkatołowej do beszamelu i wszystko zepsuł.
- składnia:
- kolokacje:
- (1.1) kalafior / pory / ryba / schab / zapiekanka pod beszamelem • zapiekanka z beszamelem
- synonimy:
- (1.1) sos beszamelowy
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- przym. beszamelowy
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- franc. béchamel[2]
- uwagi:
- (1.1) zobacz też: Indeks:Polski - Jedzenie
- tłumaczenia:
- angielski: (1.1) béchamel sauce
- baskijski: (1.1) bexamel
- duński: (1.1) bechamel w, bechamelsauce w, bechamelsovs w
- francuski: (1.1) béchamel m, béchamelle ż
- hiszpański: (1.1) besamel ż
- kataloński: (1.1) beixamel ż
- nowogrecki: (1.1) μπεσαμέλ ż
- słowacki: (1.1) bešamel m
- źródła:
- ↑
Hasło „beszamel” w: Uniwersalny słownik języka polskiego, red. Stanisław Dubisz i Elżbieta Sobol, Wydawnictwo Naukowe PWN. - ↑ Hasło „beszamel” w: Słownik wyrazów obcych, Wydawnictwo Naukowe PWN, wyd. 1995 i nn.
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.