besserwisser (język polski)

wymowa:
‹beserwiser›, IPA: [ˌbɛsɛrˈvʲisɛr], AS: [beservʹiser], zjawiska fonetyczne: zmięk.akc. pob.
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

(1.1) książk. ktoś bezkrytycznie przekonany o swojej wiedzy, o tym że zna się na czymś najlepiej
odmiana:
(1.1)
przykłady:
składnia:
kolokacje:
synonimy:
(1.1) mądrala, przemądrzalec, wielepa
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. besserwisserstwo n
forma żeńska besserwisserka ż
przym. besserwisserski
związki frazeologiczne:
etymologia:
(1.1) niem. Besserwisser[2]
uwagi:
tłumaczenia:
źródła:
  1. publikacja w zamkniętym dostępie – wymagana płatna rejestracja Hasło „besserwisser” w: Uniwersalny słownik języka polskiego, red. Stanisław Dubisz i Elżbieta Sobol, Wydawnictwo Naukowe PWN.
  2. Słownik zapożyczeń niemieckich w polszczyźnie, red. Marek Łaziński, Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa 2008, ISBN 978-83-01-15588-9, s. 33.
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.