bakcyl (język polski)
- wymowa:
- IPA: [ˈbakʦ̑ɨl], AS: [bakcyl]
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy
- (1.1) przest. zarazek
- (1.2) przen. słabość do czegoś, pasja, zainteresowanie, tendencja
- odmiana:
- (1)[1]
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik bakcyl bakcyle dopełniacz bakcyla bakcyli / bakcylów celownik bakcylowi bakcylom biernik bakcyla bakcyle narzędnik bakcylem bakcylami miejscownik bakcylu bakcylach wołacz bakcylu bakcyle - przykłady:
- składnia:
- kolokacje:
- synonimy:
- (1.1) drobnoustrój, mikroorganizm, mikrob, zarazek
- antonimy:
- hiperonimy:
- (1.1) organizm
- hiponimy:
- (1.1) bakteria, pierwotniak, wirus
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- związki frazeologiczne:
- połknąć bakcyla • zarazić się bakcylem
- etymologia:
- prawdopodobnie jako literówka w czasopiśmie z daw. pol. bacyl z niem. Bazillus od łac. bacillus („laseczka”)[2]
- uwagi:
- tłumaczenia:
- białoruski: (1.1) бацыла ż
- duński: (1.1) bacille w; (1.2) bacille w
- francuski: (1.1) bacille m
- hiszpański: (1.1) bacilo m
- interlingua: (1.1) bacillo
- niemiecki: (1.1) Bazille ż, Bazillus m
- nowogrecki: (1.1) βάκιλος m
- portugalski: (1.1) bacilo m
- rosyjski: (1.1) бацилла ż
- węgierski: (1.1) bacilus
- źródła:
- ↑
Hasło „bakcyl” w: Zygmunt Saloni, Włodzimierz Gruszczyński, Marcin Woliński, Robert Wołosz, Danuta Skowrońska, Zbigniew Bronk, Słownik gramatyczny języka polskiego — wersja online. - ↑ Słownik zapożyczeń niemieckich w polszczyźnie, red. Marek Łaziński, Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa 2008, ISBN 978-83-01-15588-9, s. 29.
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.