błyskać (język polski)
- wymowa:
-
- znaczenia:
czasownik nieprzechodni niedokonany (dk. błysnąć)
- (1.1) świecić z częstymi, krótkimi przerwami
- (1.2) wydawać odblask przez krótki czas
- (1.3) przen. wykazywać się czymś szczególnym w danym momencie
- (1.4) pot. pojawiać się nagle i na chwilę
czasownik zwrotny niedokonany błyskać się (dk. błysnąć się)
- (2.1) meteorol. ukazywać się jako błyskawica na niebie
- odmiana:
- przykłady:
- (1.1) Urządzenie wydawało wysoki pisk i błyskało niebieskimi światełkami.
- składnia:
- kolokacje:
- synonimy:
- (1.1) migać, migotać, mrugać
- (1.2) lśnić, mrugać
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- rzecz. błyskanie n, błysk mrz, błyskawica ż
- przym. błyskawiczny
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- prasł. *bliskati
- uwagi:
- tłumaczenia:
- albański: (2.1) vetëtin
- angielski: (1.1) flash; (1.2) glint; (1.3) sparkle (with)
- białoruski: (1.1) бліскаць; (2.1) бліскаць
- francuski: (1.1) allumer; (1.2) briller; (1.3) briller
- hiszpański: (1.1) centellear, resplandecer; (1.2) brillar; (1.3) brillar; (2.1) relampaguear
- niemiecki: (1.1) aufblitzen, aufleuchten, blitzen; (1.2) blinken, glänzen; (1.3) glänzen; (2.1) blitzen
- włoski: (1.1) balenare
- źródła:
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.