autokratyzm (język polski)

wymowa:
IPA: [ˌawtɔˈkratɨsm̥], AS: [au̯tokratysm̦], zjawiska fonetyczne: wygł.• u → ł • akc. pob. ​
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

(1.1) polit. system władzy sprawowanej poza kontrolą społeczną przez jednego człowieka lub wąską grupę; zob. też autokratyzm w Wikipedii
(1.2) władczość jako cecha charakteru; cecha kogoś, kto nie liczy się z nikim
odmiana:
(1.1-2)
przykłady:
(1.2) Autokratyzm twojej babki jest denerwujący.
składnia:
kolokacje:
(1.1) autokratyzm w stylu wodzowskim • zliberalizowany autokratyzm • carski autokratyzm • autokratyzm w wychowaniu • autokratyzm w zarządzaniu
synonimy:
(1.1) autokracja, samowładztwo, samodzierżawie, absolutyzm, despotyzm, dyktatura, tyrania, autorytaryzm, totalizm, totalitaryzm, régime
(1.2) despotyzm, dyktatura, tyrania
antonimy:
(1.1) demokracja, anarchia
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. autokracja ż, autokrata m
przym. autokratyczny
przysł. autokratycznie
związki frazeologiczne:
etymologia:
gr. αὐτός + κράτος
uwagi:
tłumaczenia:
źródła:
  1. 1 2 Należy do grupy rzeczowników, w których końcówkę zapisywaną w Ms. i W. lp jako „-zmie” wymawia się alternatywnie jako „-zmie” albo „-źmie”.
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.