autokracja (język polski)

wymowa:

IPA: [ˌawtɔˈkraʦ̑ʲja], AS: [au̯tokracʹi ̯a], zjawiska fonetyczne: zmięk.• u → ł • akc. pob. ​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński

(1.1) polit. rządy jednostki lub wąskiej grupy, sprawowane poza kontrolą społeczną; zob. też autokracja w Wikipedii

odmiana:

(1.1)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	autokracja	autokracje
dopełniacz	autokracji	autokracji / przest. autokracyj[1]
celownik	autokracji	autokracjom
biernik	autokrację	autokracje
narzędnik	autokracją	autokracjami
miejscownik	autokracji	autokracjach
wołacz	autokracjo	autokracje

przykłady:

składnia:

kolokacje:

synonimy:

(1.1) autokratyzm, absolutyzm, dyktatura, jedynowładztwo, samowładztwo, samodzierżawie, despotyzm, despotia, tyrania; pot. zamordyzm

antonimy:

(1.1) demokracja, anarchia

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. autokrata m, autokratka ż, autokratyzm m

przym. autokratyczny

przysł. autokratycznie

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) autocracy
• arabski: (1.1) أوتوقراطية
• baskijski: (1.1) autokrazia
• białoruski: (1.1) аўтакратыя ż
• bułgarski: (1.1) автокрация ż
• francuski: (1.1) autocratie ż
• hiszpański: (1.1) autocracia ż
• interlingua: (1.1) autocratia
• kataloński: (1.1) autocràcia ż
• litewski: (1.1) autokratija
• macedoński: (1.1) автократија
• niemiecki: (1.1) Autokratie
• nowogrecki: (1.1) αυταρχία ż
• portugalski: (1.1) autocracia
• rosyjski: (1.1) автокра́тия ż
• ukraiński: (1.1) автократія ż
• węgierski: (1.1) autokrácia
• włoski: (1.1) autocrazia ż

źródła: