autokefalia (język polski)
- wymowa:
- IPA: [ˌawtɔkɛˈfalʲja], AS: [au̯tokefalʹi ̯a], zjawiska fonetyczne: zmięk.• u → ł • akc. pob.• i → j
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj żeński
- (1.1) rel. niezależność krajowej prawosławnej organizacji kościelnej od zagranicznych władz duchownych[1]; zob. też autokefalia w Wikipedii
- odmiana:
- (1.1)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik autokefalia autokefalie dopełniacz autokefalii autokefalii celownik autokefalii autokefaliom biernik autokefalię autokefalie narzędnik autokefalią autokefaliami miejscownik autokefalii autokefaliach wołacz autokefalio autokefalie - przykłady:
- składnia:
- kolokacje:
- synonimy:
- antonimy:
- hiperonimy:
- (1.1) samostanowienie, autonomia
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- przym. autokefaliczny
- rzecz. autokefaliczność ż
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- p.łac. autocephalia < gr. αὐτο- + κεφαλή
- uwagi:
- tłumaczenia:
- angielski: (1.1) autocephaly
- białoruski: (1.1) аўтакефалія ż
- francuski: (1.1) autocéphalie ż
- łaciński: (1.1) autocephalia ż
- niemiecki: (1.1) Autokephalie ż
- rosyjski: (1.1) автокефалия ż
- słowacki: (1.1) autokefália ż
- włoski: (1.1) autocefalia ż
- źródła:
- ↑ Hasło „autokefalia” w: Władysław Kopaliński, Słownik wyrazów obcych i zwrotów obcojęzycznych, Wiedza Powszechna, Warszawa 1975.
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.