antykwa (język polski)
antykwa (1.1)
- wymowa:
- IPA: [ãnˈtɨkfa], AS: [ãntykfa], zjawiska fonetyczne: utr. dźw.• nazal.
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj żeński
- (1.1) druk. krój pisma drukarskiego o pionowym rysunku liter i zaokrąglonych brzegach; zob. też antykwa w Wikipedii
- (1.2) druk. pismo drukowane niepochylone (w przeciwieństwie do kursywy)
- odmiana:
- (1.1-2)
przypadek liczba pojedyncza mianownik antykwa dopełniacz antykwy celownik antykwie biernik antykwę narzędnik antykwą miejscownik antykwie wołacz antykwo - przykłady:
- (1.2) W przypisie imię i nazwisko autora piszemy antykwą, a tytuł książki kursywą.
- składnia:
- kolokacje:
- synonimy:
- antonimy:
- (1.2) kursywa
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- rzecz. antykwariusz mos, antykwarnia ż
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- łac. antiquus → dawny[1]
- uwagi:
- tłumaczenia:
- angielski: (1.1) antiqua; (1.2) print
- białoruski: (1.1) антыква ż
- bułgarski: (1.1) антиква ż
- rosyjski: (1.1) антиква ż
- węgierski: (1.1) antikva
- źródła:
- ↑
Uniwersalny słownik języka polskiego, red. Stanisław Dubisz i Elżbieta Sobol, Wydawnictwo Naukowe PWN.
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.