ankończyk (język polski)
- wymowa:
-
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
- (1.1) mieszkaniec Ankony
- odmiana:
- (1.1)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik ankończyk ankończycy dopełniacz ankończyka ankończyków celownik ankończykowi ankończykom biernik ankończyka ankończyków narzędnik ankończykiem ankończykami miejscownik ankończyku ankończykach wołacz ankończyku ankończycy - przykłady:
- (1.1) Bolończycy, ferraryjczycy, ankończycy płacili tylko z odrazą podatki przeznaczone na wzbogacanie kardynałów i ich licznych domowników, tudzież cudzoziemskich wojsk na żołdzie papieskim[1].
- składnia:
- kolokacje:
- synonimy:
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- rzecz. Ankona ż
- forma żeńska ankonka ż
- przym. ankoński, ankonitański
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- uwagi:
- tłumaczenia:
- francuski: (1.1) Ancônitain m
- hiszpański: (1.1) anconitano m
- źródła:
- ↑ Adam Mickiewicz, Dzieła, t. 12, s. 70, wyd. Czytelnik, 1955.
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.