amonit (język polski)
amonit (1.1)
- wymowa:
- IPA: [ãˈmɔ̃ɲit], AS: [ãmõńit], zjawiska fonetyczne: zmięk.• nazal.
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy
- (1.1) paleont. kopalny głowonóg z podgromady Ammonoidea[1], amonitowatych o płaskiej spiralnej skorupie o średnicy od 1 cm do 3 m, żyjący w okresie od dewonu do kredy; zob. też amonity w Wikipedii
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
- (2.1) chem. techn. materiał wybuchowy będący mieszaniną azotanu amonu z trotylem i innymi dodatkami, używany głównie w górnictwie; zob. też amonit (materiał wybuchowy) w Wikipedii
- odmiana:
- (1.1)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik amonit amonity dopełniacz amonita amonitów celownik amonitowi amonitom biernik amonita amonity narzędnik amonitem amonitami miejscownik amonicie amonitach wołacz amonicie amonity - (2.1)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik amonit amonity dopełniacz amonitu amonitów celownik amonitowi amonitom biernik amonit amonity narzędnik amonitem amonitami miejscownik amonicie amonitach wołacz amonicie amonity - przykłady:
- (1.1) W wapienną ścianę domu wkomponowano kilka zastygłych amonitów.
- składnia:
- kolokacje:
- synonimy:
- antonimy:
- hiperonimy:
- (1.1) głowonóg
- (2.1) materiał wybuchowy
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- rzecz. amonitowate nmos
- przym. amonitowy, amonitowaty
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- uwagi:
- (1.1) zwykle w lm
- tłumaczenia:
- angielski: (1.1) amonito
- białoruski: (1.1) аманіт m; (2.1) аманіт m
- esperanto: (1.1) amonito, amonit
- hiszpański: (1.1) amonites m, amonita ż; (2.1) amonita ż
- interlingua: (1.1) ammonite
- niemiecki: (2.1) Ammoniumnitrat n, Ammonit
- nowogrecki: (1.1) αμμωνίτης m; (2.1) αμμωνίτης m
- rosyjski: (1.1) аммонит m; (2.1) аммонит m
- słowacki: (2.1) amonit m
- ukraiński: (1.1) амоніт m; (2.1) амоніт m
- źródła:
- ↑
Hasło „Ammonoidea” w: Wikispecies – otwarty, wolny katalog gatunków, Wikimedia.
amonit (esperanto (morfem))
- wymowa:
- znaczenia:
morfem
amonit (język słowacki)
- wymowa:
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj męski nieżywotny
- (1.1) paleont. amonit[1][2]
- (1.2) chem. techn. amonit[2]
- odmiana:
- (1.2)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik amonit amonity dopełniacz amonitu amonitov celownik amonitu amonitom biernik amonit amonity miejscownik amonite amonitoch narzędnik amonitom amonitmi - przykłady:
- składnia:
- kolokacje:
- synonimy:
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- przym. amonitový
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- gr.
- uwagi:
- źródła:
- ↑ Hasło „amonit” w: Slovník súčasného slovenského jazyka A – G [Słownik współczesnego języka słowackiego A – G], gł. red. Klára Buzássyová i Alexandra Jarošová, Veda, vydavateľstvo Slovenskej akadémie vied, Bratysława 2006, ISBN 978-80-224-0932-4.
- 1 2 Hasło „amonit” w: Slovník cudzích slov (akademický), pod red. V. Petráčkovej i J. Krausa, Slovenské pedagogické nakladateľstvo – Mladé letá, Bratysława 2005, ISBN 80-10-00381-6.
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.