alleluja (język polski)

wymowa:
IPA: [ˌalːɛˈluja], AS: [a•lelui ̯a], zjawiska fonetyczne: akc. pob.gemin.
znaczenia:

wykrzyknik

(1.1) rel. w liturgii judaistycznej i chrześcijańskiej: okrzyk radości i triumfu zaczynający lub kończący psalmy i pieśni, szczególnie wielkanocne; wezwanie do złożenia hołdu Bogu; zob. też alleluja w Wikipedii; zob. też aleluja w Encyklopedii staropolskiej
odmiana:
(1.1) nieodm.
przykłady:
(1.1) Pan króluje na wieki, Bóg twój, Syjonie przez pokolenia. Alleluja.[1]
(1.1) Pan zmartwychwstał i jest z nami. Alleluja, alleluja! Głośmy razem z aniołami. Alleluja, alleluja![2]
składnia:
kolokacje:
synonimy:
(1.1) hosanna
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. allilujka ż
przym. allelujatyczny
związki frazeologiczne:
Wesołego Alleluja
etymologia:
(1.1) łac. alleluia < gr. ἀλληλούϊα < hebr. הללויהwychwalajcie Jahwe
uwagi:
tłumaczenia:
źródła:
  1. Psalm 146,10
  2. z tradycyjnej pieśni wielkanocnej
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.