aklamacja (język polski)
- wymowa:
- IPA: [ˌaklãˈmaʦ̑ʲja], AS: [aklãmacʹi ̯a], zjawiska fonetyczne: zmięk.• nazal.• akc. pob.,
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj żeński
- (1.1) jednogłośny wybór, uznanie czegoś[1]
- (1.2) daw. obyczajowy powitalny okrzyk ku czci wysoko postawionych osób[2]
- odmiana:
- (1.1-2)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik aklamacja aklamacje dopełniacz aklamacji aklamacji / przest. aklamacyj celownik aklamacji aklamacjom biernik aklamację aklamacje narzędnik aklamacją aklamacjami miejscownik aklamacji aklamacjach wołacz aklamacjo aklamacje - przykłady:
- (1.1) Powtórnie wybrano ją przez aklamację.
- składnia:
- kolokacje:
- synonimy:
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- rzecz. aklamowanie n
- czas. aklamować ndk.
- przym. aklamacyjny
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- (1.1) łac. acclamatio[3]
- uwagi:
- tłumaczenia:
- angielski: (1.1) acclamation, acclaim
- bułgarski: (1.1) акламация ż; (1.2) акламация ż
- esperanto: (1.1) aklamo
- francuski: (1.1) acclamation ż
- hiszpański: (1.1) aclamación ż
- interlingua: (1.1) acclamation
- niemiecki: (1.1) Akklamation ż
- szwedzki: (1.1) acklamation w
- turecki: (1.1) alkış
- źródła:
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.